Kamienica została zbudowana około roku 1560 na zlecenie patrycjusza gdańskiego Hansa Conerta. Była to pierwsza, nowożytna w swojej formie kamienica gdańska. Uważa się, że jej projekt powstał wcześniej niż Kamienica Ferberów przy Długiej 28. Dzieło pionierskie, ale o dojrzałej i wybitnej formie oraz oprawie artystycznej. Nieznany jest jej twórca, architekt-rzeźbiarz. Z całą pewnością jego nazwisko pojawia się na kartach kronik miejskich, ale obecnie nie potrafimy trafnie połączyć jego z tą śmiałą i efektowną realizacją. Czas oraz okoliczności zakończenia władania domem przez rodzinę Conertów pozostają nieznane. Wiemy, że już w 1608 roku właścicielem parceli jest niejaki Hans Hoefelke. Ale już w 1616 roku właścicielem domu przy ulicy Długiej 45 został Engelbrecht Konig - kupiec, pochodzący z Schopingen w Westfalii, który na stałe osiedlił się w Gdańsku i otrzymał obywatelstwo miejskie. I właśnie z tym właścicielem, a dokładniej z jego nazwiskiem związane jest pewne nieporozumienie, które wkradło się m.in. do literatury przewodnickiej.

Współcześni jemu określali nazwy domów nie za pośrednictwem numerów, lecz często na podstawie nazwiska mieszkających w nim właścicieli. I z pewnością mówili "w domu Króla", "koło domu króla" - bo takie miał nazwisko właściciel. Później, gdy zatarła się pamięć o dawnym właścicielu pozostało określenie "dom Króla". A że wówczas Gdańsk należał do Rzeczypospolitej - to jasne staje się, że z całą pewnością był to król Polski. A że wielu królów do Gdańska przyjeżdżało to już tylko krok do określenia "Dom Królów Polskich". Jednak historycznie żaden król tutaj nie mieszkał, nie zatrzymał się w czasie pobytu w Gdańsku. Omyłkowa informacja uzmysławia nam jednak, że kamienica godna jest przyjmowania w swe progi takiej osobistości. Później przez ponad dwa wieki właścicielami domu była znana gdańska rodzina Schumannów. Po połowie XVII w. kamienica przechodziła na własność najstarszego syna w rodzinie.

Jeszcze w 1858 roku jego właścicielka była nieznanego imienia panna Schumann. Ze względu na stosunkowo długie posiadanie przez tę rodzinę kamienica często bywała nazywana Domem Schumannów. Jest to jeden z bardziej znanych gdańskich rodów. Pochodziło z niego 3 burmistrzów, 6 rajców, 4 ławników. Ale także znana hafciarka, której prace możemy oglądać w Muzeum Narodowym. Kroniki informują nas, że w 1878 r. właścicielem kamienicy był kupiec Bum lub w innej transkrypcji Baum. Od roku 1896 właścicielami kamienicy byli spadkobiercy Daniela Alerta. W 1912 dosyć mocno przebudowano kamienicę i przeznaczono na kawiarnię. Na zdjęciach z tego okresu widać wyraźnie szyldy reklamowe. Od 1917 r. Właścicielem była berlińska spółka "Disconto Gesellschaft Danzig". Po wojnie i odbudowie stała się siedzibą najpierw PTK, a później PTTK.

Charakterystyczne zestawienie płaszczyzny czerwonego tynku i jasnych akcentów detali rzeźbiarskich współtworzą oprawę jednego z najpiękniejszych placów europejskich - Gdańskiego Długiego Targu. Szlachetny i harmonijny wystrój tego najwcześniejszego renesansowego budynku na Trakcie Królewskim stanowi znakomitą oprawę dla subtelnego wypoczynku a jego najbliższe sąsiedztwo gwarantuje niezapomniane wrażenia i wspaniałą zabawę przez cały okres pobytu.

Serdecznie zapraszamy